indar magnetoeragile

Indar magnetoeragile

${\displaystyle {\mathcal {F}}=\Phi {\mathcal {\mathfrak {R}}}}$
non N harilaren espira kopurua eta I zirkuitu elektrikotik igarotzen den korronte elektrikoa diren.
non Φ fluxu magnetikoa eta ${\displaystyle {\mathfrak {R}}}$ erreluktantzia magnetikoa diren.
non H eremu magnetikoaren intentsitatea eta L solenoidearen batez besteko luzera edota toroidearen zirkunferentzia diren.
${\displaystyle {\begin{matrix}1\,\operatorname {Gb} &=&{\frac {10}{4\pi }}\ {\mbox{A bira}}\\&\approx &0.795773\ {\mbox{A bira}}\end{matrix}}}$
Indar magnetoeragilea, zenbait liburu zaharretan magnetomotantzia (ingelesez: magnetomotance) ere deitua, kopuru bat da zirkuitu magnetiko baten fluxu magnetikoa kalkulatzeko ekuazioan agertzen dena, batzuetan Hopkinsonen legea deritzon ekuazioan hain zuzen. Substantzia edo fenomeno batzuen propietate bat da eremu magnetikoa handiagotu egiten duena.
non Φ fluxu magnetikoa eta ${\displaystyle {\mathfrak {R}}}$ zirkuituaren erreluktantzia diren. Ikus daitekeenez, indar magnetoeragileak tentsioak edo indar elektroeragileak Ohmen legean duten antzeko jokabidea du. Izan ere, indar magnetoeragileak zirkuitu magnetiko batean fluxu magnetikoa eragiten baitu:^[1]
Ariketak
Nazioarteko Unitate Sistemaren arabera indar magnetoeragilearen unitatea Ampere bira da. Hau da, haril baten bira batetik igarotzen den korrontea.
Batzuetan, ordea, ℱ CGS Unitate Sistemako Gilbert unitatetan (ikurra: Gb) adierazten da.
Bi unitateen arteko erlazioa honako hau da:

${\displaystyle {\mathfrak {F}}=NI}$

non N harilaren espira kopurua eta I zirkuitu elektrikotik igarotzen den korronte elektrikoa diren.

${\displaystyle {\mathfrak {F}}=\Phi {\mathfrak {R}}}$

non Φ fluxu magnetikoa eta ${\displaystyle {\mathfrak {R}}}$ erreluktantzia magnetikoa diren.

${\displaystyle {\mathfrak {F}}=HL}$

non H eremu magnetikoaren intentsitatea eta L solenoidearen batez besteko luzera edota toroidearen zirkunferentzia diren.

Wikipediarekin konexio arazoren bat gertatu da: